Η Blue Ribbon Sports, μια εταιρεία αθλητικών παπουτσιών που ιδρύθηκε από τους Bill Bowerman και Phil Knight αλλάζει το όνομά της. Το νέο της όνομα είναι Nike και τα επόμενα 50 χρόνια θα κάνει όλο τον κόσμο να μιλά… ελληνικά, αν και όχι πάντα σωστά.
Στις ΗΠΑ, επικράτησε το όνομα της Nike να προφέρεται «νάικι», έστω και εάν ο ίδιος ο Knight επιχείρησε κάποια στιγμή να διορθώσει το λάθος.
Πώς, όμως, απέκτησε ελληνικό όνομα μια εταιρεία από το Όρεγκον που πουλούσε γιαπωνέζικα παπούτσια;
Η ιστορία της Nike ξεκινά από τα ταξίδια που έκανε ανά τον κόσμο ο 20άρης Phil Knight από το Όρεγκον, ένας απόφοιτος του Στάνφορντ που ένιωθε κάπως χαμένος στη ζωή. Τα χρόνια εκείνα ταξιδεύει στη Χαβάη, το Χονγκ Κονγκ, τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη, το Βιετνάμ, την Ινδία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, την Ιταλία, τη Γαλλία. Έρχεται στην Ελλάδα, όπου κάνει πραγματικότητα το όνειρό του να δει την Ακρόπολη.
Αλλά η συμφωνία που θα δημιουργούσε έναν παγκόσμιο κολοσσό κλείστηκε στην Ιαπωνία, όπου ο Knight συμφώνησε με μια τοπική εταιρεία που έφτιαχνε φθηνές, αλλά ποιοτικές αντιγραφές των παπουτσιών της Adidas, την Onitsuka, να πουλήσει τα προϊόντα της στην αμερικανική αγορά.
Το 1964, στα 26 του χρόνια, ο Knight επιστρέφει στις ΗΠΑ από την Ιαπωνία, συνεργάζεται με τον προπονητή στίβου Bill Bowerman και αρχίζει να προωθεί τα παπούτσια τρεξίματος της Onitsuka σε αθλητές, διατηρώντας ωστόσο την «κανονική» του δουλειά ως λογιστή.
Τα επόμενα χρόνια, καθώς το τζόκινγκ κερδίζει δημοτικότητα στις ΗΠΑ, οι πωλήσεις των παπουτσιών υπό το brand name Blue Ribbon Sports αυξάνονται και το 1971 ο Knight αποφασίζει ότι δεν χρειάζεται πια να δουλεύει ως λογιστής.
Είναι καιρός να δώσει στην εταιρεία ένα νέο όνομα. Ο Knight σκέφτεται το «Dimension Six», αλλά οι υπάλληλοί του γελάνε. Δεν αρέσει σε κανέναν.
Τους ζητά τις δικές τους προτάσεις, αλλά καμία από αυτές δεν είναι ιδιαίτερα καλή. Αντιμέτωπος με μία πιεστική προθεσμία από το εργοστάσιο, το τμήμα διαφήμισης και το U.S. Patent Office, ο Knight πιέζεται να καταθέσει τα χαρτιά με ένα όνομα.
Και τότε, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, παίρνει μία πρόταση από ένα από τους εργαζόμενους. Για την ακρίβεια, πρόκειται για τον πρώτο υπάλληλο που προσέλαβε ποτέ η Nike, τον Jeff Johnson, ο οποίος προτείνει ένα όνομα που είδε σε ένα όνειρο καθώς κοιμόταν: Nike, από την Ελληνίδα θεά της Νίκης.
Έχοντας μόνο ελάχιστη ώρα για να πάρει την τελική του απόφαση, ο Knight αποφασίζει να ποντάρει στο όνομα Nike: Είναι σύντομο και ακούγεται ισχυρό λόγω του «Κ».
Το επόμενο βήμα ήταν η δημιουργία ενός logo, κάτι το οποίο ο Knight ανέθεσε στην Carolyn Davidson, μία φοιτήτρια του graphic design στο Portland State University. Η Davidson σχεδίασε το γνωστό σε όλους πια «swoosh» της Nike, ένα σχήμα που παραπέμπει σε κίνηση και ταχύτητα, αλλά μοιάζει και με τα φτερά της θεάς Νίκης. Ο Knight δεν ξετρελάθηκε, αλλά δέχθηκε να χρησιμοποιήσει το σήμα και πλήρωσε την Davidson 35 δολάρια.
Την επόμενη χρονιά, η Nike πούλησε παπούτσια αξίας 3,2 εκατ. δολαρίων και τα κέρδη της διπλασιάζονταν κάθε χρόνο για την επόμενη δεκαετία. Το 1980, η Nike ξεπέρασε την Adidas για να γίνει η Νο1 εταιρεία στην αμερικανική αγορά.
Σήμερα, η Nike αξίζει περισσότερα από 182 δισ. δολάρια και πραγματοποιεί πωλήσεις άνω των 44 δισ. δολαρίων τον χρόνο.
Όσο για την Davidson, δεν νιώθει «ριγμένη» που το λογότυπο το οποίο σχεδίασε αντί 35 δολαρίων έχει κατακτήσει τον κόσμο. Η Nike αναγνώρισε τη συνεισφορά της, διοργανώνοντας ένα πάρτι προς τιμήν της και της έδωσε ένα πακέτο μετοχών που εκτιμάται ότι άξιζε πάνω από 1 εκατ. δολάρια, καθώς και ένα δαχτυλίδι με διαμάντια και χρυσό, με το σήμα swoosh.
